Geçen hafta subay eşleri ve onlara destek veren binlerce kişi Anıtkabir’e yürüdüler. Bu bir tepkiydi. Belki de çok önce verilmesi gereken bir tepkiydi.

Çünkü bu hanımların eşleri, davayla ilgili onca suçlamaların yanı sıra yandaş köşe yazarlarının suçlamalarına da maruz kaldılar. Halkın gözünde linç edilmek istendiler. Kimse aksini söylemesin, edildiler de…

Subay eşleri, katıldıkları birçok televizyon programında ve Anıtkabir’de yaptıkları basın açıklamasında özellikle bir konuya vurgu yaptılar. Adil yargılanma. Yani eşlerinin yargılanıyor olmasına değildi tepkileri. Adil bir ortamda davalarının sonuçlanmasını istiyorlardı. Şeffaf olunmasını istiyorlardı. Davaların canlı yayınlarla millete aktarılıp, herkesin doğruyu, yanlışı görmelerini istiyorlardı. Özetle, uzun yıllardır devam eden linçten kurtulmak istiyorlardı artık.

Biz böyle bir ülke değildik eskiden!..

Daha bir saygımız vardı kişilere, kurumlara. Şimdilerde kişiler ve kurumlarla ilgili önüne gelenin alim kesildiğini gördük!..

Kurumlar tam bir uyum içindeyken, kurumlar arası çatışmalara tanık olduk!..

Orduya güvenimiz tamdı eskiden. Şimdi ise güvenimizi bu davayla sınar olduk.

Adalete güvenimiz vardı. Şimdi ise adalete inanmaz olduk!..

Kimin doğru, kimin yanlış olduğundan halk olarak şüphelenir olduk!..

Vicdanımızı kaybettik!..

Domuz bağıyla onlarca kişiyi öldürenleri özgürlüğüne kavuşturup, böyle bir acıyı yaşayan ailelerin ıstırabını düşünmez olduk!..

Kadınlarımızın giyimlerini tecavüze teşvik eder bulduk!..

Yandaş ya da Candaş diye zümrelere ayırır olduk, yakın ya da uzak olanları. Kendimizden olmayanı en ağır biçimde yargılar olduk!..

Soner Yalçın’ın sitesine koyduğu, malum davada yapılan yanlışları gösteren videoları izleyip, Soner Yalçın’ı ve arkadaşlarını, “neden milletin aklını karıştırıyorsun?!” dercesine içeri alır olduk!..

Biz böyle değildik eskiden!..

Şimdilerde aklımızı kaybettik…

Yorumlar